احادیث رسول الله (صلی الله علیه و سلم) هر کدام در این مطلب یک سنت قولی است که بصورت مختصر از صحیح بخاری گردآوری شده اند، ارزش هر حدیث از تمام سخنان دنیا بیشتر است چرا که از صادق ترین انسان صادر شده و جای شبهه ندارند و بلکه رستگاری انسان ها در گرو عمل کردن به قرآن و سنت است، مطالعه شان وظیفه همه است بخصوص دسته موعظه گران. سنت به قول، فعل و تقریرات حضرت رسول اطلاق می گردد.
1-أَبْغَضَ الرِّجَالِ إِلَى اللَّهِ الأَلَدُّ الْخَصِم.
بدترین اشخاص نزد خداوند، شخص ستیزه جو و لجوج است
2- اتَّقِ دَعْوَهَ الْمَظْلُومِ.
از دعای مظلوم بترس.
3- اتَّقُوا النار وَلوْ بِشقِّ تَمْرهٍ.
خود را از آتش جهنم دور نگه دارید، اگر چه با صدقه دادن نصف خرمائی باشد.
4 – اجْتَنِبُوا الْمُوبِقَاتِ: الشِّرْکُ بِاللَّهِ، وَالسِّحْرُ.
از کارهایی که باعث هلاکت می‌شود، بپرهیزید: شرک به خدا و سحر.
5- اجْعَلُوا آخِرَ صَلاتِکُمْ بِاللَّیْلِ وِتْرًا.
وتر را آخرین نماز خود در شب، قرار دهید.
6- أَحَبُّ الْحَدِیثِ إِلَیَّ أَصْدَقُهُ.
بهترین سخن نزد من، سخن راست است.
7- أَخْنَى الأَسْمَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ عِنْدَ اللَّهِ: رَجُلٌ تَسَمَّى: مَلِکَ الأَمْلاکِ.
روز قیامت، بدترین اسم‌ها نزد خداوند، نام مردی است که خود را شاهنشاه نامیده باشد.
8 – إِذَا أَتَیْتَ مَضْجَعَکَ فَتَوَضَّأْ وُضُوءَکَ لِلصَّلاهِ.
قبل از رفتن به رختخواب وضوی کامل بگیر.
9 – إِذَا أَتَیْتُمْ الْغَائِطَ فَلَا تَسْتَقْبِلُوا الْقِبْلَهَ وَلَا تَسْتَدْبِرُوهَا.
هنگام قضای حاجت رو و پشت به قبله نکنید.
10 – إِذَا اسْتَأْذَنَ أَحَدُکُمْ ثَلَاثًا فَلَمْ یُؤْذَنْ لَهُ فَلْیَرْجِعْ.
هرگاه شخصی از شما، سه بار اجازه ورد خواست، و به وی اجازه داده نشد، بازگردد.
11 – إِذَا اسْتَجْنَحَ اللَّیْلُ فَکُفُّوا صِبْیَانَکُمْ.
هنگامی که هوا، تاریک شد، کودکانتان را نگذارید. (از خانه، بیرون بروند).
12 – إِذَا اقْتَرَبَ الزَّمَانُ، لَمْ تَکَدْ تَکْذِبُ رُؤْیَا الْمُؤْمِنِ.
نزدیک قیامت، به ندرت اتفاق می‌افتد که خواب مؤمن دروغ از آب در آید.
13- إِذَا انْتَعَلَ أَحَدُکُمْ فَلْیَبْدَأْ بِالْیَمِینِ.
هرگاه یکی از شما خواست کفش بپوشد، از سمت راست، شروع کند.
14- إِذَا أَنْفَقَ الرَّجُلُ عَلَى أَهْلِهِ یَحْتَسِبُهَا فَهُوَ لَهُ صَدَقَهٌ.
اگر شخصی به نیت اجر و پاداش بر اهل و خانواده‌ی خود انفاق کند، نفقه‌ی او صدقه محسوب می‌شود.
15- إِذَا بَاتَتْ الْمَرْأَهُ مُهَاجِرَهً فِرَاشَ زَوْجِهَا لَعَنَتْهَا الْمَلَائِکَهُ حَتَّى تَرْجِعَ.
هرگاه زن در حالی بخوابد که بستر شوهرش را ترک نموده، فرشتگان تا صبح او را لعنت می‌کنند.
16- إِذَا تَوَاجَهَ الْمُسْلِمَانِ بِسَیْفَیْهِمَا فَکِلَاهُمَا مِنْ أَهْلِ النَّارِ.
هرگاه دو فرد مسلمان با شمشیر(به قصد کشتن) رو در روی هم قرار گیرند، هر دو به دوزخ خواهند رفت.
17- إِذَا تَوَضَّأَ أَحَدُکُمْ فَلْیَجْعَلْ فِی أَنْفِهِ مَاءً ثُمَّ لِیَنْثُرْ.
هرگاه، یکی از شما وضو میگیرد، آب در بینی نماید و آن را تمیز کند.
18- إِذَا جَاءَ رَمَضَانُ فُتِحَتْ أَبْوَابُ الْجَنَّهِ.
با آمدن رمضان درهای بهشت گشوده می‌شود.
19- إِذَا دَخَلَ أَحَدُکُمُ الْمَسْجِدَ فَلْیَرْکَعْ رَکْعَتَیْنِ قَبْلَ أَنْ یَجْلِسَ.
هرگاه، یکی از شما وارد مسجد شود، قبل از اینکه بنشیند، دو رکعت نماز بخواند.
20- إِذَا دَعَا أَحَدُکُمْ فَلْیَعْزِمْ الْمَسْأَلَهَ.
هرگاه یکی از شما دعا کرد، باید درخواست خود را قطعی نماید.
21- إِذَا دَعَوْتُمْ اللَّهَ فَاعْزِمُوا فِی الدُّعَاءِ.
هر گاه خدا را صدا می‌کنید، قاطعیت داشته باشید.
22- إِذَا سَمِعْتُمْ بِالطَّاعُونِ بِأَرْضٍ فَلَا تَدْخُلُوهَا.
هرگاه شنیدید در سرزمینی طاعون وجود دارد، وارد آن نشوید.
23- إِذَا سَمِعْتُمْ صِیَاحَ الدِّیَکَهِ فَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ.
هرگاه بانگ خروس را شنیدید، فضل و کرم خدا را مسئلت نمایید.
24- إِذَا سَمِعْتُمْ النِّدَاءَ فَقُولُوا مِثْلَ مَا یَقُولُ الْمُؤَذِّنُ.
هنگامی که صدای اذان را شنیدید، هر آن چه مؤذن می‌گوید، تکرار کنید.
25- إِذَا شَرِبَ أَحَدُکُمْ فَلا یَتَنَفَّسْ فِی الانَاءِ.
هنگام آب نوشیدن، در ظرف آب نفس نکشید.
26- إِذَا ضُیِّعَتِ الأَمَانَهُ فَانْتَظِرِ السَّاعَهَ.
هرگاه که امانت ضایع شود، منتظر قیامت باش.
27- إِذَا عَطَسَ أَحَدُکُمْ فَلْیَقُلْ الْحَمْدُ لِلَّهِ.
هرگاه یکی از شما عطسه زد، الحمدلله بگوید.
28 إِذَا قَالَ الْإِمَامُ: ﴿غَیۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَیۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّینَ ٧﴾ فَقُولُوا آمِینَ.
هرگاه امام گفت: ﴿غَیۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَیۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّینَ ٧﴾ بگویید: آمین.
29- إِذَا کُنْتُمْ ثَلاثَهً فَلا یَتَنَاجَى رَجُلانِ دُونَ الآخَرِ.
اگر سه نفر بودید، دو نفر بدون مشارکت دیگری، با یکدیگر، درگوشی صحبت نکنید.
30- إِذَا مَرِضَ الْعَبْدُ أَوْ سَافَرَ کُتِبَ لَهُ مِثْلُ مَا کَانَ یَعْمَلُ مُقِیمًا صَحِیحًا.
هرگاه بنده‌ای مریض یا مسافر باشد (و نتواند اعمال دوران صحت و اقامتش را انجام دهد)، برای او پاداش اعمالی که در زمان اقامت و صحت انجام میداده است، نوشته می‌شود.
